To jest stara wersja
calculla.plpozostawiona w sieci w celach archiwalnych.
Kalkulatory powinny nadal działać,
ale nie są już aktualizowane i nikt nie sprawdza czy wszystko jest ok.
Najlepiej przejdź na
nową wersję Calculla.plklikając na link:
EnergiaEnergia
Konwerter (przelicznik, zamiennnik) jednostek energii. Przelicza dżule, kalorie oraz jednostki fizyczne, brytyjskie, amerykańskie i związane z czasem (kilowatogodziny itp.).
Trochę informacji
- Energia to skalarna wielkość fizyczna wyrażająca zdolność do wykonania pracy.
- Energia jest wielkością addytywną. Oznacza to, że energia całkowita układu złożonego z N ciał, to suma energii każdego z ciał.
- Energia kinetyczna to praca jaką należy wykonać aby nadać ciału o masie m prędkość V. Wynosi ona Ekin.=mV2/2, gdzie Ekin. to energia kinetyczna, m masa, a V to wartość wektora prędkości.
- Energia potencjalna w punkcie x0 to praca jaką należy wykonać aby umieścić ciało w tym punkcie (przenosząc je z nieskonczoności).
- Spotyka się różne oznaczenia energii potencjalnej w zależności od dziedziny nauki. Najczęściej spotykane to U,V lub poprostu Epot..
- Energia potencjalna może przyjmować wartości ujemne. Oznacza to, że nie tylko nie trzeba wykonywać pracy, aby umieścić ciała w aktualnych położeniach, ale wręcz trzebaby wykonać pracę, aby ten układ zaburzyć. W takim przypadku mówimy, że układ jest w stanie związanym. Dobrym przykładem są tutaj cząsteczki chemiczne, które są układami związanymi, ponieważ aby zerwać wiązanie chemiczne, należy wykonać pewną pracę.
- Funkcja U=f(x), tj. taka, która każdemu punktowi przestrzeni x przypisuje wartość energii potencjalnej w tymże punkcie, nazywa się żargonowo powierzchnią energii potencjalnej. Czasami, dla podkreślenia, że w danym przypadku mamy do czynienia z większą liczbą wymiarów niż 3 używa się określenia hiperpowierzchnia. Koncepcja (hiper)powierzchni energii potencjalnej jest szczególnie często wykorzystywana np. w takich dziedzinach jak chemia kwantowa lub fizyka jądra atomowego.
- Energia może występować w rożnych formach np. w postaci energii cieplnej lub elektrycznej.
- Podstawową jednostką energii w układzie SI jest 1J (jeden dżul), czyli taka sama jak jednostka pracy. Jednak z praktycznych przyczyn w różnych dziedzinach nauki spotyka się inne jednostki np:
- w fizyce wielkich energii powszechnei stosowane są elektronowolty (eV),
- w chemii kwantowej jednostki atomowe (au),
- w dietetyce kalorie,
- w przemyśle motoryzacyjnym konie mechaniczne.
- Średnia energia kinetyczna cząstki podzielona przez liczbę stopni swobody to temperatura układu. Taką koncepcje zawdzieczamy rozwojowi termodynamiki (fizyki) statystycznej, która pozwoliła na powiązanie stanu mikro (pojedynczych cząstek) z wielkościami makroskopowymi (takimi jak temperatura, ciśnienie). Wcześniej pojęcia mikro i makroskopowe stanowiły niezależne od siebie aparaty dwóch różnych dziedzin nauki. Warto zwrócić uwagę, iż pojęcie temperatury ma sens jedynie statystyczny. Oznacza to, że nie ma sensu np. temperatura pojedynczej cząstki.
- Jednym z fundamentalnych praw przyrody jest dążenie układu do minimalizacji swojej energii. Nie są znane przyczyny tego faktu, jednak olbrzymia ilość teorii fizycznych opiera się na tym postulacie. Bardzo często rozwiązanie jakiegoś praktycznego problemu sprowadza się do minimalizacjii energii. Za przykłady mogą posłużyć:
- Mechanika molekularna - metoda poszukiwania optymalnej geometrii molekuł za pomocą klasycznej dynamiki Newtonowskiej.
- Metoda wariacyjna - ogół metod polegających na szukaniu takiej funkcji falowej, dla której średnia energia układu (formalnie wartość średnia hamiltonianu) osiąga minimum. Sztandarowym przykładem są tutaj równania Hartree-Focka, które (wraz z teorią funkcjonału gęstości - DFT) stanowią współczesne podwaliny obliczeń kwantowo-mechanicznych.
- Ścieżki reakcji chemicznych - ogół metod, polegających na szukaniu optymalnych (z energetycznego punktu widzenia) ścieżek na powierzchni energii potencjalnej.
Cechą wspólną wszystkich powyższych przykładów, jest zadanie pytania: "co zrobić, żeby energia osiągnęła minimum".
Z matematycznego punktu widzenia są to klasyczne problemy optymalizacyjne. Aparat matematyczny, który zajmuje się tego typu problemami to - w zależności czy szukamy ciągu liczb czy funkcji - rachunek różniczkowy lub rachunek wariacyjny.
- Jeżeli dysponujemy powierzchnią energii potencjalnej to możemy odtworzyć siły działające w poszczególnych punktach układu. Aby to uczynić potrzebujemy policzyć pochodną energii po położeniu dE/dx. Fakt ten wynika z odwrócenia definicji pracy (całka z iloczynu przesunięcia i przyłożonej siły). Zabieg taki może być stosowany do numerycznej optymalizacji geometrii układu. Polega on na wykonywaniu w pętli (tak długo aż w układzie działają siły):
- Obliczenie sił działających na poszczególne cząstki jako pochodną energii w punkcie dE/dx0.
- Przesunięcie cząstek zgodnie z działającymi siłami.
Takie postępowanie jest podstawą wielu symulacji numerycznych np. z zakresu chemii kwantowej.
Jak przeliczać?
- Wpisz liczbę do okienka "wartość" - wpisuj tylko liczbę, bez żadnych dodatkowych oznaczeń, literek ani jednostek. Możesz użyć kropki (.) albo przecinka (,), żeby podać ułamek.
Przykłady: - Jednostkę, która podajesz, znajdź w okienku "jednostka" i ją zaznacz. W niektórych naszych kalkulatorach, jednostek jest bardzo dużo - cóż, tyle wymyślili na świecie.
- I już jest wynik - wyniki odczytasz z tabelki poniżej. Wypisane jest tam wiele różnych wyników, dla każdej znanej nam jednostki. Znajdź tą jednostkę która Cię interesuje.
Linki do innych stron na ten temat (poza Calcullą)
Tagi i linki do tej strony
Tagi:
energia ·
kalorieTagi do wersji anglojęzycznej:
energy ·
cal ·
kcal ·
calories